به گزارش پیام خبر از شیراز، اولین نگرانی که والدین در زمان اعلام نتیجه کنکور با آن مواجه میشوند برای دانش آموزانی است که در شهرهایی غیر از سکونت خود پذیرفته شدهاند. اینکه حالا باید برای اسکان فرزندان، خوابگاه یا خانه دانشجویی در نظر گرفته شود. در برخی شهرها برای اسکان تمامی پذیرفته شدگان غیر بومی ظرفیت لازم برای سکونت در خوابگاه وجود ندارد و اگر هم هست گاهی امکانات مناسب نیست که باعث میشود در نهایت خانوادهها برای فرزند خود به دنبال خانه و همخانه باشند تا امکان سکونت و رفاه آنها را در شهر جدید فراهم کنند و بتوانند با خیال راحت به دانشگاه بروند و به خانه هر چند کوچک دانشجویی برگردند. دمی در خوابگاه زندگی در خانه دانشجویی با مشکلات و دغدغههایی برای دانشجویان تازه وارد و خانوادههای آنها همراه است و البته زندگی در خوابگاه دانشگاه نیز خالی از مشکلات نیست. یکی شب دیر میخوابد و آن یکی زیاد منظم و مرتب نیست. یکی دیر غذا میخورد و دیگری برای درس خواندن به سکوت نیاز دارد. خب البته طبیعی هم هست که وقتی حداقل 3 تا 4 نفر در یک اتاق کوچک زندگی کنند و هر یک از فرهنگ، شهر و عادات مختلف هستند، اختلاف نظر و عدم سازگاری با پذیرش عادات یکدیگر پیش بیاید. مهسا که از تهران به شیراز آمده و در رشته مورد علاقهاش قبول شده است، میگوید: در خانه خودمان اتاق شخصی داشتم و رعایت نظم و سر ساعت خوابیدن، نظافت اتاق و ... مورد تاکید بود و باید آنها را رعایت میکردیم. وی میافزاید: اما حالا 2 هم اتاقی دارم که یکی تا دیر وقت بیدار است و چراغ اتاق را هم به هر بهانهای روشن میگذارد و دیگری هم عادت دارد که وسایل شخصی خود را این ور و آن ور بیندازد و اتاق را نامرتب کند. این دختر 18 ساله که تجربه دور ماندن از خانه را تا کنون نداشته است، اضافه میکند: یک ماه از سکونت من در خوابگاه میگذرد و تا به حال چندین بار با هم اتاقیهایم بحث داشتم و واقعا تحمل و ادامه این وضعیت را ندارم. مهسا با اشاره به تصمیمی که برای ماندن در شیراز گرفته، عنوان میکند: اول تصمیم داشتم که انصراف بدهم که با پا درمیانی والدینم و اینکه نباید از رشته خوبی که قبول شدهام صرف نظر کنم، منصرف شدم. وی ادامه میدهد: اما حالا تصمیم گرفتم که سوئیت کوچکی پیدا و با یک هم خانه آن را اجاره کنم تا شرایط سکونت در یک شهر دیگر برایم آسان شود. مشکلاتی به رنگ دیگر مادری که 2 سال قبل فرزندش با گرفتن یک آپارتمان کوچک و 2 همخانه از رفتن به خوابگاه دانشجویی صرف نظر کرده است میگوید: از آنجا که اکثر نوجوانانی که حالا دوره دبیرستان را تمام کردهاند و به نوعی احساس استقلال و جوانی دارند، تا کنون تجربه زندگی مستقل را نداشتهاند باید در همخانه شدن آنها با دانشجویان دیگر بسیار حساسیت به خرج داد. معصومه ادامه میدهد: من دوست نداشتم تا دخترم با دوستان نابابی همخانه شود و با هزار پرس و جو در انتخاب 2 همخانه برای فرزندم تمام تلاشم را کردم تا در فضایی سالم موقعیت سکونت او را فراهم کنم. وی تاکید میکند: البته از سال گذشته که دخترم در دانشگاه یکی از شهرستانهای استان قبول شد و در خارج از خوابگاه ساکن شد از شیراز هر 2 هفته یک بار اگر او فرصت آمدن به شیراز را نداشت، به او سر میزدم تا بداند که زیر نظارت والدین قرار دارد و خدایی نکرده دچار لغزش نشود و خطری هم برای او و 2 همخانه دختر دیگرش پیش نیاید و البته صاحبخانه که در طبقه پایین خانه آنها مستقر است، زن خوبی است که به همین خاطر این خانه را اجاره کردیم تا یک بزرگتر حواسش به این نوجوانان باشد. حذف نکردن صورت مسئله بسیاری از خانوادهها با وجود پذیرفته شدن فرزند دختر یا پسرشان در کنکور سراسری و آن هم در یک رشته خوب و آیندهدار، اولین راه حلی که به ذهنشان میرسد این است که صورت مسئله را پاک کنند و با خودداری از فرستادن فرزندشان به یک شهر دیگر به اصطلاح از او محافظت کنند. این در حالیست که شاید فرصت تحصیل را از آنها گرفتهاند و یا اینکه نمیخواهند راهکار مناسب با بالغتر شدن فرزندانشان برای آینده پیش رو کنار بیایند. این همان اتفاقی است که برای محدثه در نخستین سالی که با هزار آرزو و تلاش در کنکور سراسری شرکت کرد و پذیرفته شد، پیش آمده است. خانوادهاش حاضر نشدند تا او را برای ادامه تحصیل به بندرعباس بفرستند و آن هم با این توجیه که یک دختر با این سن و سال نمیتواند از پس مشکلات زندگی در یک شهر غریب بربیاید... واقع بین بودن، اجازه دادن به فرزندان برای حرکت به سمت استقلال و آینده، نظارت و هدایت آنها در شهرهای غیر بومی و ... میتواند ضمن اینکه فرصتهای طلایی فرزندان را به باد ندهد، موقعیت مطلوبی برای استقلال سالم و زندگی موفق برای نسل جدید ایجاد خواهد کرد و باید واقع بینانه به این مرحله از زندگی فرزندان نگاه کرد. گزارش از مریم شمالیان منبع: خبرگزاری فارس