تندیس بلورین پایتخت به طاووس های شیرازی رسید

به گزارش پیام خبر، آئین اختتامیه دومین جشنواره‌ی ملی فیلم کوتاه طب اسلامی به صورت حضوری امروز هجدهم آبانماه  در سالن اجتماعات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برگزار شد که مستند «طاووس ها پرواز را نمی فهمند» به کارگردانی مشترک علی بلندنظر و محمد ناصریراد موفق به دریافت تندیس بلورین و جایزه ی نقدی برای بهترین فیلم از این جشنواره شد. در این رابطه علی بلندنظر یکی از کارگردانان این فیلم گفت: چندین سال پیش رودخانه ی دروازه قرآن شیراز تبدیل به خیابان شد ولی متاسفانه در فروردین ماه نودوهشت، طبیعت طغیان کرد و رودخانه، بدنبال باز پس گیریِ خانه ی اصلی خود به خیابان آمد و سبب اندوهی جانکاه شده و جان هموطنانمان را گرفت. البته ناگفته نماند که همشهریانِ خوب شیرازی با مهمان نوازی بی بدیلِ و مثال زدنیِ خود بارِ دیگر حماسه آفرینی کرده و ذره ای از اندوه این حادثه را تسلی بخشیدند. بلندنظر ادامه داد: بعد از این حادثه ی تلخ با تیم تولید که متشکل از فیلمسازان جوان شیراز هستند، دوربینی به دست گرفته و این حادثه را در مدیوم سینما ثبت کردیم ولی زمانی که فیلم را جهت حمایتِ مالی و معنوی، به شورای اسلامی پنجم شهرِ شیراز ارائه دادیم با نارضایتی ایشان مواجه شدیم تا آنجایی که حتی از ما خواستند بیخیال این ماجرا شده تا این حادثه از حافظه جمعیِ همگان، پاک شود. ولی ما پای فیلم ایستادیم و این حادثه را به تصویر کشیدیم تا مانند قاب عکسی همیشه جلوی چشمانمان بوده و درس عبرتی برای تکرار نشدنِ حوادث اینچنینی باشد. این مستندسازِ شیرازی ضمن مثبت و مفید دانستنِ فیلمسازیِ مشترک افزود: ما در این فیلم که به روش مستند هیبریدی کار شده است، از همه ی گونه های مستند استفاده کرده ایم که این موضوع با توجه به وحدت و یکدستی فیلم، در نوع خود اتفاق تازه ای در سینمای مستند میباشد. ناصریراد دیگر کارگردان این مستند گفت: بارها و بارها گفته و باز هم اشاره میکنم که هنرمندان علی الخصوص مستندسازان آینه های تمام قد و تمام نمای جامعه هستند، جامعه ای که این روزها بیش از پیش محتاج و تشنه ی حقیقتِ پایمال شده ی خویش است. این مستندساز شیرازی ضمنِ تاکید و توجه به سلامتِ روانی جامعه که در این مستند دستمایه ی نقد قرار گرفته است، ادامه داد: هر فردی به تنهایی نمیتواند در جامعه اثر گذار باشد اگر هم اثر بگذارد بسیار ناچیز و اندک است و این افراد هستند که به شکل گیریِ هویتِ اجتماعیِ جامعه منتج می شوند، البته این به معنای نادیده گرفته شدنٍ حقوق شهروندیِ فرد نیست. من معتقدم تنها مصلحتی که مستندساز باید آن را دنبال کند دفاع از حقوق شهروندیست و حقوق شهروندی تنها حقِ فردی خود و دیگران نیست بلکه شامل حق گروهی، حق جامعه، عدالت برای همگان، آزادی و اخلاق است و شخصا توقع دارم مستندسازان، حقیقت گرا و نترس باشند و نقش کاسبانِ سوداگرِ باری به هر جهت را بازی نکنند، در این صورت به تدریج میتوان امید این را داشت که شاهدِ اصلاح در سیاسیون هم باشیم. اما اگر این اتفاق رخ ندهد و درست زمانیکه حقیقتی شجاعانه جاریست ما نیازمندِ آن باشیم که دست به تکذیبی از سرِ ترس زده ،مصلحتِ شخصیِ خویش پیشه کرده و درست در بزنگاه های خطیر، کور، کر و لال شویم، بی شک با این رفتارِ خود فضایِ امنی را فراهم کرده ایم تا همچنان کما فی السابق شرایط برای تاختن سیاسیون هموار باشد . ناصریراد در پایان افزود: میتوان گفت ما برای سینما و البته حقیقت اهمیت و ارزش قائلیم اما این ارزش به واسطه دفاع از حقوقِ مردم بالاَخَص طبقه ی فرودست و رساندن صدایشان پدید آمده است و لاغیر. در چنین شرایطی مستندساز باید ترس و تردید، فارغ از جناح گیری های سیاسی را کنار گذاشته و با تولید آثار مناسب حرفِ مردم را بزند. دیگر عوامل این فیلم عبارت اند از: تهیه شده در: انجمن سینما جوانان ایران/دفتر شیراز تصویربردار: محمد ناصریراد صدابردار: علی بلندنظر عکاس: فاطمه السادات معایر تدوین و صداگذاری: محمد ناصریراد انیمیشن و جلوه‌های ویژه: امین گودرزی پور علی زارع پور نویسنده گفتار متن:علی بلندنظر/نیلوفر روی چمن گوینده متن: علی بلندنظر مجری طرح: ساسان حیدرپور مشاور پروژه: احسان بلندنظر مشاور حقوقی: زین العابدین یزدانیان برنامه ریز: علیرضا شهسواری دستیار کارگردان: علیرضا شهسواری طراح پوستر: حسین بلندنظر مدیر تولید: مسیحا رحیمی مدیر روابط عمومی: پروانه دُری با نقش آفرینی: مسعود مستشاری، امیر پریچهر، شهلا مهدوی، سوده زارع، حسین لیاقت، لیدا رجبی، حسین ذاکری، سروش باقری، سارا جعفری، نیلوفر جعفری، بابک رمضانی، ریحانه الهیاری، سارا برزگر، برادران راحمی، نوروز احمدپور، محسن قاسمی و فاطمه راسخی شایان ذکر است سیل پنجم فروردین ماه ۱۳۹۸ در دروازه قرآنِ شهر شیراز منجر به کشته شدن ۲۱ نفر از هموطنان و بروز خسارت‌های مالی به اتوموبیل های مسافران و شهروندان شیرازی و همچنین آسیب دیدن برخی منازل شد و در نهایت دادگاهی که برای رسیدگی به پرونده ی این حادثه برگزار شد چهار شهردار دوره های قبل شهرداری شیراز را هر کدام ۲۵ درصد مقصر دانست .