فرهنگ شیراز برآمده از اندیشه و خلاقیت مردمانش است

به گزارش خبرنگار پیام خبر، سیروس رومی نویسنده و پژوهشگر تاریخ روزنامه‌نگاری فارس در ابتدای این نشست که پنجشنبه شب 15 اردیبهشت ماه جاری با حضور محمد کشاورز، نویسنده، کیوان نریمانی، شاعر و آرش تنهایی مدیرمسئول مجله آنگاه و نشر «گهگاه» برگزار شد با شعری در وصف شیراز به استقبال مراسم رفت. رومی در ادامه، گفت: خوشحالم که امروز چاپ دوم مجله آنگاه که به شیراز اختصاص دارد بیرون آمده است. نشریه‌ای که پر و پیمان و اطلاعات و آگاهی از بزرگان ایران را در خود جای داده است. این روزنامه‌نگار پیشکسوت شیرازی، افزود: در مجموعه شعر بعدی‌ام از شیراز گفته می‌شود و دِین خودم را به این شهر ادا می‌کنم. به گفته رومی، وقتی از شیراز حرف می‌زنیم نمی‌توانیم شیراز را از ایران جدا کنیم. بالیدن شیراز وام‌دار فرهنگ و هنر جامعه ایرانی است. در ایران ۱۰ شهر داریم که فرهنگی هستند: تبریز، اصفهان، نیشابور، قزوین و... اما شیراز حرف، حدیث، روایت و شعر دیگری دارد که بر می‌گردد به ساختار شهری و درونی این شهر؛ نفس و فرهنگ این شهر متفاوت از دیگر شهرهاست. وی ادامه داد: اگر شهر دوبی زیبا شده است اما چیزی کم دارد و آن فرهنگ خاص آن شهر است که ندارد و ما این فرهنگ را داریم. فرهنگ شیراز برآمده از اندیشه و خلاقیت مردمانش است. رومی گفت: شیراز بارها از ویرانی‌ها برخاسته است. این شهر می‌افتد اما بلند می‌شود و این بلند شدن نیرو و توان می‌خواهد و این توان را فرهنگ مردان و زنان شیرازی می‌سازند. این مولف آثار پژوهشی تاریخ روزنامه‌نگاری شیراز، اضافه کرد: وقتی مجله آنگاه ویژه شیراز را برگ می‌زنید متوجه می‌شوید این شهر از خیلی جاها بهتر است. ساختار شیراز به صورتی بوده که مهمان‌پذیر است، یعنی عبید زاکانی که ناچار نیست از قزوین بلند شود بیاید شیراز اما می‌آید. میرزاحسن فسایی وقتی به شیراز می‌آید خودش را شیرازی معرفی می‎کند. میرزاصالح شیرازی روزنامه‌نگار در اصل کازرونی است اما پسوند شیرازی را برمی‌گزیند. سیمین دانشور می‌گفت هرچه دست شیرازی‌ها می‌رسد آنرا طلا می‌سازند. شیراز شهری است تافته جدابافته. البته ما به این شهر بزرگ بی‌تفاوت هستیم. امروز به فرهنگ ما ارزش نمی‌دهند. امروز باید حواس‌مان به شیراز باشد. شیراز اگر کلان‌شهر شده است استاندار، شورای شهر و شهردار کلان‌شهر می‌خواهد. این شهر قبل از انقلاب ۲۵ خیابان داشت که دست‌کم بر ۲۰ خیابان آن نام شاعران ایرانی و نه شیرازی قرار داشت و دارد که این نوع تفکر شیراز را فرهنگی می‌سازد. اگر فرهنگ‌وران را کنار بگذاریم و روز شیراز را یک موسسه خصوصی برگزار می‌کند دلگیرکننده است. به این برنامه‌های فرهنگی توجه کنیم و حواس‌مان به شیراز باشد. در میانه این نشست، کیوان نریمانی نیز درباره تصویر و سیمای شهر شیراز سخن گفت و به نوشته‌های هرتسفلد اشاره و عنوان کرد: در قدیمی‌ترین اسناد و گل‌نبشته‌های یافت شده ۸۴ بار نام شیراز آمده است. به گفته این شاعر و شهرساز، آغاز شیراز امروزی به سال ۷۴ قمری بر می‌گردد. در جنگ استخر در تنگ الله‎اکبر در جایی به رسم طالع سنبله دایره‎ای رسم شد که شیراز کنونی بنیاد گذاشته شد. قدیمی‌ترین اثری که در شیراز از این دوره برجامانده مسجد جامع عتیق است. مسجد فوق تنها مسجدی است که کعبه دارد. بعد از آن آبادی و رونق مربوط به عضدالدوله دیلمی است. نریمانی ادامه داد: آخرین بازسازی شیراز به دهه ۱۳۳۰ توسط «ایگار» بر می‎گردد. شیراز چرخش شرقی به غربی داشته اما از درون از جنوب به شمال ۴ حرکت داشته است. وی با بیان اینکه شهر فقط سازه‌ها نیست، گفت: در شهرسازی ۵ بخش وجود دارد؛ راه‎ها، لبه‌ها، پهنه‌ها و سپس لندمارک‌ها و در آخر گره‌ها؛ حافظیه بنایی است که گدار ساخته و از نظر معماری به شرح آن می‌پردازد. هنگام رویارویی با این بنا یا لندمارک چه پدیده‌ای رخ می‌دهد؟ با مصالح و وسایل روبه‌رو می‌شویم. دومین رویداد خود حافظ است که برای شما نه تجسد مکانی است بلکه شعرهای اوست پس درآمیزی شعر و فضا شکل می‌گیرد. شیراز هنوز پرروایت‌ترین شهر ایران است. در پایان آرش تنهایی، مدیرمسئول مجله آنگاه و نشر گهگاه، نیز گفت: آن تصویری که هریک ما از یک سوژه در ذهن‌مان ساخته می‎شود تصور مهمی است. بنابراین در مجله آنگاه به دنبال این بودم که تصویر دورتری از تصور کودکی داشته باشیم. می‌خواستیم نگاه از بیرون و نه از درون به شیراز داشته باشیم. شیراز همیشه پابرجا خواهد بود چون حافظ همیشه پابرجاست به گفته این طراح گرافیک، شیراز همیشه پابرجا خواهد بود چون حافظ همیشه پابرجاست. خود انتقادی از دوره حافظ در این شهر وجود دارد. تنهایی در ادامه تصویری که حافظ از شیراز ترسیم می‌کند را مورد اشاره قرار داد وگفت: تشبیه‌هایی که حافظ می‌سازد می شود از نظر جامعه شناسی مورد بررسی قرار گیرد. اعتدالی که در شیراز وجود دارد شگفت‌انگیز است. وی شیرازِ آینده و امروز را مورد تاکید قرار داد و افزود: اینکه این شماره مجله آنگاه به شیراز اختصاص یافته و تجدید چاپ می‌شود و شیرازی‌ها و دیگران شیراز را دوست دارند یعنی تعلق خاطر بین شهروندانش این شهر و دیگر شهرها به شیراز زیاد است. آرش تنهایی در پایان این نشست در جمع مخاطبان مجله آنگاه قرار گرفت و به امضای شماره ویژه شیراز پرداخت و اظهار کرد که نشر گهگاه را برای این راه‌اندازی کرده است که بتواند فضاهای شهری را در قالب کتاب منتشر کند. او ابراز علاقه کرد که کتابی در مورد خیابان قصردشت شیراز منتشر کند.