وظایف منتظران در آینه دعای مهدوی (عج)

به گزارش پیام خبر، دعای دلنشین «اللهم ارزقنا توفیق الطاعة»، که از ادعیه ارزشمند آن امام همام(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، بیانگر مجموعه وظایف فرد وجامعه منتظر است.

بزرگ‌ترین معلّم انتظار راستین، امام موجود منتظر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. سخنان نورانی و ادعیه ماثورِ آن امام پنهان از دیده، درسنامه بزرگ تربیتی است که از سالکان کوی یار و راهروان راه انتظار دستگیری و تا رسیدن به مقصد و نیل به مقصود همراهی می کند.

وظایف شخصی منتظران

امور شخصی

1. هر منتظری باید اهل پیوند با خداوند بزرگ باشد و ضمن درخواست روزی در ابعاد ذیل، برای درونی کردن و استقرار این صفات در خویش تلاش کند:

ا. توفیق طاعت:‌ منتظر راستین هم اهل اطاعت خدا، پیامبر(صل الله علیه و اله و سلم) و امام معصوم(علیهم السلام) است و هم توفیق چنین فرمانبری را همواره از خدای سبحان میخواهد: اللهّمَ ارزقنا توفیق الطاعة.

ب. دوری از معصیت: گناهان، موانع مسیر حرکت به سوی خدا و مهم‌ترین عامل سقوط انسان‌اند، از همین‌رو منتظر حقیقی امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) باید ضمن درخواست توفیق الهی در ترک گناهان، سعی بلیغ خویش را در تحقق چنین صفتی به‌کار گیرد. گفتنی است گناهان، هرچند به کوچک و بزرگ (صغیره و کبیره) قسمت شده‌اند، هر نافرمانی خدای متعالی گناهی بزرگ است: و بُعد المَعصیة.

ج. نیت خالصانه: اصلاح انگیزة اعمال (نیت) و خلوص هرچه بیشتر از هر شائبه شرک و ریا در جمیع مراتبش، به گونه‌ای که چیزی جز اطاعت امر الهی و انجام دادن آنچه موجب رضای حق است در نیّت انسان سهم نداشته باشد، از وظایف اهل انتظار است: و صدْق النیّة.

د. شناخت محرّمات الهی: ترک معاصی، شدنی نیست مگر با شناخت چیزهایی که خداوند سبحان با حکمت بالغه‌اش بر بندگانش حرام کرده است. و چون حرام یعنی آنچه دریدن پرده آن روا نیست خواه آن چیز، حق باشد یا دین و یا قانون و یا... منتظری که محرمات الهی را نشناسد و حریم آن را پاس ندارد، چه بسا به شکستن حریم‌آن‌ها گرفتار آید، از این‌رو شناختن محرمات الهی ضروری است: و عرفان الحُرمة.

2. انسانی که در انتظار کریم‌ترین انسان‌های عصرش به سر میبرد، بایسته است که از خداوند کریم اعطا و ازدیاد و حفظ کرامت خود را در اسباب کرامت طلب کند و خویش هم در تحقق آن خواسته‌ از پای ننشیند.

ا. درخواست هدایت تکوینی خاص: آنچه مایه کرامت جان آدمی است، هدایت یافتن به نور دین الهی و حفظ تقوا است. آنان‌که به مسیر اطاعت او هدایت نشوند، در سیاهی جهالت‌ها و انحراف‌ها سرگردان و از کرامت الهی انسان محروم خواهند شد. بر انسان منتظر است که با تلاش علمی و جهد عملی، زمینة افاضه هدایت تکوین را در خویش هر لحظه پرورش دهد: و اکرمنا بالهُدی.

ب. درخواست استقامت در مسیر هدایت: با کسانی که از هدایت الهی بهره‌مندند؛ امّا پس از اندک زمانی با غفلت از حق و روی آوردن به اهوا و امیال خویش از جاده هدایت به بیراهه ضلالت افتادند و نور هدایتشان را در شب دیجور گمراهی خاموش کردند، پس بر منتظران راستین بایسته است که در مسیر هدایتی که خدای سبحان آن‌ها را به آن رهنمون شده است استقامت ورزند و با تمّسک به علم و ایمان ازهر اعوجاجی دوری جویند تا مشمول هدایت‌های برتر که محصول استقامت در مسیر هدایت است باشند: والاستقامة.

3. زبان، ترجمان عقل و اندیشه انسان است، از این‌رو توفیق نیک‌گفتاری زبان صیانت از آن برای اهل انتظار ضروری است. طبق آموزه‌های این دعای شریف، منتظران راستین میباید با توجّه به آنچه در پی میآید در صیانت زبان خویش کوشا باشند:

ا. سخن صائب گفتن: منتظر راستین آن حضرت میباید جز از سر راستی سخن نگوید و گفتار غیرصائب را (به جدّ یا به هزل) وا نهد: وسددّ السنتنا بالصواب.

ب. حکیمانه سخن گفتن: گفتن سخنان بیمحتوا و بیفایده که نه در امر دین سودی میبخشد و نه در کار دنیا، کاری حکیمانه نیست. آنچه حکیمانه نیست لغو است و اهل ایمان از لغو اعراض میکنند. بر همین اساس بر اهل انتظار شایسته است که حکیمانه سخن بگویند و زبان را از سخنان لغو صیانت کنند: والحکمة.

4. قلب انسان منتظر، ظرف مبارکی است که هر مظروفی شایسته آن نیست. در این دعای شریف هم مظروف شایسته قلب مؤمن معرفی و هم وظیفه منتظران راستین در این موضوع بازگو شده است:

ا. کسب نور علم: اکتساب علم و خروج از سیاهی نادانی، وظیفه منتظران ظهور امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)است و چون علوم اکتسابی بیتعلیم و تعلّم به دست نمیآیند، از این‌رو تعلیم و تعلم و تلاش در جهت کسب علم حصولی و نیز تهذیب دل برای ادارک حقایق علم حضوری، وظیفه هر مسلمان منتظری شمرده شده است.

ب. کسب نور معرفت: معرفت اخصّ از علم است و به علمی اطلاق میشود که با تمییز کامل معروف از غیر خود و ادراک خصوصیات آن همراه است. بر منتظران راستین است که به اکتساب علم بسنده نکنند و با عمق بخشیدن به گستره علوم به کسب معرفت نایل آیند، که هر معرفتی علم هست؛ اما هر علمی معرفت نیست.