به گزارش پیام خبر، از دیگر بخشهایی که در طرح توسعه و بهسازی حرم سیدالشهدا (ع) مورد توجه قرار گرفت، گنبد اصلی حرم بود. سابقه گنبد فعلی به صد و اندی سال قبل باز میگردد، یک گنبد خشتی هزار تنی که روی پایههای اصلی ساختمان اطراف ضریح قرار گرفته. معماران در آن زمان برای مقاوم ساختن بنا در برابر لرزش و زلزله، فضای بین گنبد و پایهها را توسط چوبهای ساج مهار کرده بودند.
استفاده از چوب باعث میشد در زمان زلزله یا هر ارتعاش دیگری، لرزش از گنبد به پایهها و از پایهها به گنبد منتقل نشود. بعد از مطرح شدن افزایش ارتفاع گنبد، نیاز بود که این پایهها تقویت شوند و همین باعث شد تیم مهندسی، به دنبال تزریق بتن بین گنبد و پایهها باشد.
در این مرحله هم اتفاق عجیب دیگری افتاد. تمام چوبهایی که بیش از یک قرن قبل برای گرفتن ارتعاش بنا بین فضای گنبد و پایهها قرار گرفته بودند، موریانهزده و تهی و تبدیل به پودر شده بودند، وزن گنبد خشتی هزار تنی در این مدت توسط همین خاکچوبهای موریانهزده سست و تهی تحمل میشده، اینکه چرا این سازه هزار تنی در این مدت سقوط نکرده هم سوال جالبی است که هنوز کسی پاسخی برای آن ندارد.
خاکچوبهای موریانهزده خالی و فضا توسط کلافهای فلزی پر شده و در ادامه هم بتن به آن تزریق میشود تا مقدمات استقرار گنبد جدید روی این پایهها فراهم شود، گنبد بتنی جدید تا چند ماه آینده روی بنای فعلی قرار خواهد گرفت.