با تصاویری از روزهای انتخابات؛
مجموعه عکسهای ریاست جمهوری ایران در کتابی منتشر شد/ثبت بی طرفانه لحظه های گمنام
به گزارش پایگاه خبری «پیام خبر»، کتاب عکس «من رئیس جمهور ایرانم» روایتی از گفتارها، برنامه ها و اهداف کسانی که برای خدمت و ایجاد تغییرات بزرگ، احساس مسوولیت میکردند.
مخاطب در این کتاب خوانش متفاوتی از دیدگاه ها و نظرات را در این مجموعه شاهد خواهید بود؛ کتاب پیشرو شامل عکس افرادی است که خود را کاردان، لایق و شایسته مقام ریاستجمهوری ایران می دانستند. روایتی از گفتارها، برنامه ها و اهداف کسانی که برای خدمت و ایجاد تغییرات بزرگ...
در پیوند با چاپ این کتاب که از سوی نشر پرگار که به طور تخصصی به هنر عکاسی می پردازد؛ امیر نریمانی خالق عکس های این مجموعه در گفت و گو با خبرنگار مهر بیان کرد: اولین بار حدود ۸ سال داشتم که با واژه «انتخابات» آشنا شدم. پدربزرگم برای پیروزی یکی از کاندیداهای نمایندگی مجلس شورای اسلامی در شهرستان «میاندوآب» استان آذربایجانغربی تبلیغ میکرد. مهمانیهای مفصل، رفتوآمدها و سر زدن به روستاها و شهرهای کوچک همراه پدربزرگ و ماشین آریای کرم رنگ او، همه برای این بود که مردم را برای رای دادن به مهندس«آزادی» تشویق کنیم.
او ادامه داد: سالها گذشت و دست تقدیر این بار جدیتر و در سال ۱۳۷۶ من را با مقوله انتخابات آشناتر کرد. عکاسی«ندا»، عکاسخانهای با نیم قرن قدمت نبش چهارراه ۱۵خرداد کنونی شیراز یا همان پارامونت سابق، ستاد رئیس دولت اصلاحات برای انتخابات ریاستجمهوری شده بود. رفت و آمدها، بروشور و پوستر و مجلههای رنگارنگی که منقوش به عکس معروف سیدمحمد خاتمی بودند.
جدی ترین برخوردم با انتخابات در سال۸۴ رقم خورد/حکایت ۵ روز پر فشار و استرس
نریمانی که دبیر عکس روزنامه وطن امروز است و در پایان دهه ۷۰ هنرجوی فیلمسازی سینمای جوان شیراز بود عنوان کرد: جدیترین برخورد با مقوله انتخابات اما چند سال بعد در انتخابات ریاستجمهوری ۱۳۸۴ در قامت روزنامهنگار و عکاس خبری در پایتخت رقم خورد. حال و هوای تهران با فضاهایی که به خاطر داشتم، قابل مقایسه نبود؛ به سفارش خبرگزاری سینا ـ که بعد به «برنا» تغییر نام داد ـ ماموریت پیدا کرده بودم تا حواشی و متن انتخابات ریاستجمهوری را به تصویر بکشم. انتخاباتی که نتیجهاش بسیار متفاوت از آنچه تصور میشد، بود.
این هنرمند مستندساز با بیان اینکه فرقی نمیکند انتخابات مجلس باشد، انتخابات ریاستجمهوری یا یک مسابقه فوتبال، ادامه داد: آنچه همیشه در گذر این سالها برایم جذاب بوده، حواشی حاکم بر رویدادها بوده نه متن آن است. چهرهها و افرادی که خود را در معرض انتخاب شدن قرار میدهند و حرفها و وعدههایی که اغلب عملی شدن آن حتی از ذهن و باور خودشان هم دور است.
نریمانی افزود: این علاقه و دغدغه شخصی سال ۱۳۹۲ در یازدهمین دوره انتخابات ریاستجمهوری شکل جدیتری به خود گرفت. من به عنوان عکاس یک روزنامه سراسری ماموریت داشتم تا از حضور و ثبتنام کاندیداهای ریاست جمهوری گزارشهایی تهیه کنم. ثبتنام به طور رسمی از ۸ صبح ۱۷ اردیبهشت در وزارت کشور در خیابان«دکتر حسین فاطمی» تهران با حضور نامزدهایی از طیفهای مختلف و مردم عادی جامعه آغاز میشد. کاری سنگین برای رسانهها در عین حال جذاب و پر از سوژههای جالب برای پوشش خبری که هر رسانه و خبرنگار با توجه به گرایش رسانه خود، گوشهای از آن را برای مخاطبانش منعکس میکرد.
این عکاس خبری که سابقه حضور در جشنواره های مختلف داخلی و خارجی دارد عنوان کرد: ۵ روز پُر فشار و پُر استرس درحالی گذشت که انتشار شایعه حضور یکی از چهرههای شناخته شده در محل ستاد، باعث میشد تا جنب و جوش عجیبی میان خبرنگاران و عکاسان به وجود بیاید، اگر چه گاهی این خبر، درست هم نبود، با این حال اغلب اوقات، ورود چهرهای شناخته شده، به فضای وزارت کشور دوباره جان میداد و بین عکاسان، تصویربرداران و خبرنگاران جنب و جوش و رقابت شدیدی ایجاد میکرد؛ برنامهریزیهای نامناسب و تصمیمگیریهای غیرمنطقی از جمله جذابیتهای دیگر این فضا برای کار عکاسان و خبرنگاران بود؛ مثلا تصمیم گرفته میشد فقط به تعدادی از عکاسان برای عکاسی از داوطلبان اجازه داده شود یا عکاسان بیرون از سالن منتظر باشند تا بتوانند بهنوبت از داوطلبان عکاسی کنند، اما اغلب این تصمیماتِ بدون منطق، با اعتراض عکاسان و تصویربرداران و با گذشت اندک زمانی، لغو میشد و شرایط به حالت اولیه برمیگشت.
روایت تصویری خنده، فریاد اعتراض و صدای شاتر دوربینها/سعید جلیلی در ۴ فریم
وی ادامه داد: صدای خنده، فریاد اعتراض و صدای شاتر دوربینها فقط بخشی از حکایت این ۵ روز پُر کار است. خندیدن حاضران به وعدههای اغلب محال داوطلبان مثل وعدهی کاشت سیبزمینی در کل ایران یا حمایت از ازدواجهای متعدد آقایان، بلند شدن فریاد اعتراض و مظلومیتخواهی داوطلبی که عکاسان و تصویربرداران را به دور خود جمع میکرد، صدای شاتر دوربینها و دیالوگهای بین عکاسان و تصویربرداران که از آمدن چهره شناخته شدهای خبر میداد، «آقا... آقا»، «بشین...بشین»، «دکتر...دکتر» و از این دست کلمات که با صدای بلند رد و بدل میشد. این تب و تاب بعد از ورود و انجام مراحل ثبتنام و کنفرانس احتمالی داوطلب نامنویسی شده، تمام میشد و عکاسان و تصویربرداران در گروههای چند نفره در حیاط یا گوشه ستاد مشغول چای و گپ و دود میشدند تا زمان ورود چهرهی جدید و جنب و جوش تازه برای ثبت آن فرا برسد.
او پیرامون کتاب خود با اشاره به اینکه تصاویر پیشرو، روایت ثبتنام کاندیداهای انتخابات یازدهمین دوره ریاستجمهوری به مدت پنج روز از ۱۷ تا ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ در محل وزارت کشور است تصریح کرد: تلاشکردهام در ثبت لحظهها بیطرف بمانم و صرفا حضور افراد را روایت کنم. در انتخاب عکس چهرههای شناختهشده به لحظههایی توجه کردهام که به گذشته سیاسی و اجتماعی افراد مرتبط است یا آنچه حین ثبتنام اتفاق میافتاد.
وی یادآور شد: سعید جلیلی تنها کاندیدایی است که ۴ فریم عکس در این مجموعه دارد، چرا که بعد از حضور و در زمان انجام مراحل ثبتنام، فقط با نگاه و تکان دادن سر به سؤالها و درخواست خبرنگاران پاسخ میداد. حسن روحانی که رئیسجمهور منتخب یازدهمین دوره ریاستجمهوری شد و علیاکبر هاشمی رفسنجانی و رحیم مشایی به دلیل حاشیههای ثبتنام و رد صلاحیتشان بیش از یک فریم عکس در این مجموعه دارند. مطالعه متن همراه عکس، اطلاعات تکمیلی و مفیدی در اختیار مخاطب قرار میدهد. متاسفانه محمدرضا عارف و حداد عادل عکسی در این مجموعه ندارند که دلیل آن مشکلاتشخصی بود که موجب شد در زمان ثبتنام حضور نداشته باشم. برخی از دوستان توصیه کردند از عکس همکاران و یا عکسهای خارج از سالن و زمان ثبتنام و یا حتی صفحههای سفید با ذکر سوابق و اهداف و برنامههایشان استفاده کنم، اما ترجیح دادم کتاب حاضر بدون عکس این دو چهره سیاسی و با روندی که برای عکسهای دیگر در پیش گرفتهام، ادامه یابد.
خالق کتاب عکس «من رئیس جمهور ایرانم» با توجه به اینکه متن همراه عکسها با نام و نامخانوادگی داوطلب شروع میشود، با تحصیلات و سوابق شغلی او ادامه مییابد و با سخنان، اهداف و شعارهای هر یک از آنها به پایان میرسد یادآور شد: بخشی از اطلاعات شخصی افراد از سامانه وزارتکشور استخراج شده است که کمک بزرگی برای به نتیجه رسیدن این مجموعه بود. سایر اطلاعات از فیلمها، مصاحبههای مکتوب و اینترنتی، سایتها و صفحههای شخصی آنها در شبکههای اجتماعی گردآوری و سعی شده است تا این کار با حداکثر صحت و امانتداری انجام شود.
وی افزود: برای چند نفر از داوطلبان اطلاعات خاصی ذکر نشدهاست، چرا که حاضر به مصاحبه نشده بودند یا مصاحبههای آنها بدون ذکر اسم در خروجی خبرگزاریها قرار گرفته بود که علیرغم پیگیریهای بسیار، منبع موثق قابل استناد برای استخراج این اطلاعات پیدا نشد.
این هنرمند عکاس پیرامون چینش عکسها در این اثر مکتوب عنوان کرد: این کار براساس روز، ساعت و ثانیه ثبت شده در سامانه وزارت کشور است. زمان دقیق ثبت در سامانه برای هریک از نامزدها در قسمت پایین صفحهی مربوط نوشته شده است و در مواردی مثل علی آبادی که ثبتنام نکرد و اطلاعات او در سامانه درج نشده است، به ذکر روز و ساعت حضور اکتفا شده است.
نام«من رییسجمهور ایرانم» برگرفته از ادعای نامزدهاست/کتابهای عکس مستند نیازمند تحلیل دقیق
نریمانی دلیل انتخاب عنوان کتاب را هم ذکر کرد و گفت: «من رییسجمهور ایرانم» که برای این مجموعه انتخاب شده است، برگرفته از ادعای نامزدهای حاضر در وزارتکشور است. اغلب افراد خود را رییسجمهور آینده ایران تصور میکردند، البته چهرههای شناخته شده سیاسی این عنوان را با کلمه « اگر» استفاده میکردند ـ اگر مردم اعتماد کنند، اگر شورای نگهبان تایید صلاحیت کندـ ولی اغلب افراد گمنام به صراحت خود را رییسجمهور آینده ایران میدانستند.
وی تصریح کرد: تلاش کردم یادداشتهایی از کاندیداهای سرشناس در این کتاب داشته باشم اما بهجز محمد غرضی، سایر نامزدها حاضر نشدند تا یادداشتی برای این کتاب بنویسند، بههمین علت بنابر مشاورهها قرار شد یادداشت ایشان نیز استفاده نشود.
این عکاس خبری رسانه های ایرانی معتقد است: کتابهای عکس مستند سیاسی و اجتماعی نیازمند بررسی و تحلیلهای دقیق مبتنی بر اصول علمی و دانشگاهی کارشناسان خبره است تا قابلیت استناد محققان و علاقمندان در دورههای مختلف زمانی را داشته باشند، به همین دلیل علاقمند بودم یادداشتهایی به قلم اساتید دانشگاهی در زمینهی روان شناسی، جامعهشناسی، رفتارشناسی رسانه و عکاسی در این مجموعه وجود داشته باشد تا رفتار نامزدها و محتوای شعارهای آنان تحلیل شود که لطف و محبت دکتر مهدی محسنیانراد، دکتر ابوالحسن تنهایی و محمدمهدی رحیمیان شامل حال من شد و این مجموعه با یادداشتهایی از این بزرگواران آغاز میشود.
نریمانی همچنین یادآور شد: انتخاب عکس این مجموعه مدیون همفکری و کمک همکاران و اساتید عکاس محمدمهدی رحیمیان، امیرسعید گرجی، پیمان هوشمندزاده، ساسان مؤیدی، فرهاد سلیمانی، احمد نصیرپور، کامران جبرئیلی، نیوشا توکلیان، حسن سربخشیان، محمد منفرد، دکتر الهام باقری و احمدرضا پناهی است.
کتابی که مواجهه خود با بیننده عکس و خواننده متن را سازماندهی کرد/گمنام ها و ناکام های یک اثر
محمدمهدی رحیمیان، عکاس و پژوهشگر در یادداشتی که برای این کتاب نوشته اشاره می کند: «من رییس جمهور ایرانم » کتابی است که نوع مواجهه خود با بیننده عکس و خواننده متن را سازماندهی کرده، در صفحاتی روبرو در سمت راست دارای متنی شامل زندگینامه و شرح اهداف نامزد انتخابات و در سویی دیگر عکسی از نامزدی با آینده ای نامعلوم است. کتاب را به فارسی و در قطع خشتی از سمت راست گشوده، دیده و خوانده اید. اکثر عکس های کتاب از افرادی است که به جز اقوام و دوستانشان کسی ایشان را تاکنون ندیده و نمی شناسد، گمنام. گمنام به این معنی که نشانی از آنان در حافظه ی سیاسی ایران وجود ندارد. این کتاب از راهِ نوشتار، بیننده و خواننده را با نام و پیشین هی ایشان در لحظاتی کوتاه و زودگذر مواجه و آشنا می سازد. در میان عکس ها و نوشته ها با تصاویر کسانی روبرو می شویم که پیش از این
آنان را به ندرت از نزدیک دیده ایم و یا ده ها سال است که از طریق رسانه و در جهانی برساخته و مجازی با تصاویرشان آشناییم و هرگز ایشان را از نزدیک ندیده ایم، سوداگرانی که آمده اند تا با تکیه بر آرای مردم گوی رقابت را از رفقا بربایند و برای چهار سال با بالاترین میزان مشارکت ملّی و در عالی ترین مرتبه اجرایی کشور جای گیرند. نام بسیاری از ایشان نیز پس از ورود به صاف یهای موجود در نهادهای نظارتی، از آن سوی دیگر هرگز و هرگز خارج نخواهند شد. پس از فهرست افراد «گمنام » با سیاهه ای مبهم و در انتظار از اشخاصی « ناکام » روبرو هستیم. گمنام ها و ناکام ها در این کتاب در انتظار تنها کامروای چهار سال آینده خواهند بود. عکس های سیاه و سپید این کتاب رنگ را از چهر هها و فضای حاکم بر وزارت کشور زدوده اند. سیاه و سپید، برنده و بازنده، هستی و نیستی، عک سهای مستطیل و افقی کتاب در قاب هایی مربع شکل جای گرفته و یادگاری از روزگاری سپری شده اند که از برابر چشمان ما ورق می خورند، نوشته ها و عکسهایی که پیش از این و با قصد و نیّت رنگ باخته بودند، اکنون دیگر بار در برابر ما قرار گرفته اند، قطعاً بازیگران آن، مبارزه پیشین را از دست داده و باخته اند. این کتاب برنده ی اصلی آن کارزارهای انتخاباتی است که یادگارهای سیاه و سپید و خاکستری آن روزها را برای ما بر سطح کاغذیِ خود به خاطر سپرده است. این کتاب رویکردی متفاوت و خِلافِ عادت در مسیر پرفراز و نشیبِ ثبت نام برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری در پیش گرفته است.
امیر نریمانی که در شیراز به دنیا آمده از مادر و پدری آذری پا گرفته و عکاسی خبری را در دانشکده خبر تهران خوانده و دانش آموخته کارشناسی ارشد خبرنگاری استراتژیک است. او به تازگی موفق به گرفتن مجوز نشریه شده و به زودی با ماهنامه «دمنوش» به جمع مطبوعات ایران می پیوندد.
به گزارش پایگاه خبری «پیام خبر»، کتاب مجموعه عکس مستند از انتخابات ریاست جمهوری ایران با آثاری از امیر نریمانی، عکاس خبری با عنوان «من رئیس جمهور ایرانم» در ۲۰۰ صفحه مصور به بهای ۳۲هزار تومان از سوی نشر پرگار به بازار نشر آمده است.