به گزارش پیام خبر: شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی امت اسلام در دوران حیات امام جعفر صادق (ع) ششمین امام شیعیان به گونه‌ای بود که به دلیل ایجاد فضایی باز، ادیان و مذاهب مختلف پدید آمده بودند و شرایط مکتب تشییع نیز در اثر توطئه‌های دشمنان و نقشه‌های دقیق آنان، رو به اضمحلال و نابودی بود که در این شرایط حساس و تاریخی امام صادق (ع) با تشکیل کرسی درس به تبیین معارف و مبانی تشیع و نشر و تبلیغ اسلام پرداخت و روایات بسیار زیادی را بیان فرمود و در حقیقت روح مجددی در کالبد شیعه دمید و به همین دلیل است که این مذهب را به جعفری منسوب می‌کنند، با این تفاسیر امام صادق (ع) در واپسین دقایق و لحظات عمر شریفش سفارش و توصیه‌ای به خاندان و اصحاب می‌کنند که نشان از اهمیت والای آن مسئله دارد که حضرت از میان هزاران موضوعی که می‌توانست نسبت بدان‌ها سفارشی داشته باشد؛ اما در خصوص نماز توصیه کردند و این امر حاکی از آن است که نماز به عنوان ستون دین در اسلام از جایگاه ممتازی برخوردار است و مسلمانان باید نسبت به این فریضه الهی توجه لازم و اهتمام ویژه ای داشته باشند.
امام صادق (ع) در آخرین لحظات حیاتشان دستور دادند تا خانواده و نزدیکان بر بالینش حاضر شوند که پس از جمع شدن همگان گرد آن حضرت؛ فرمود: «إِنَّهُ لاَ یَنَالُ شَفَاعَتَنَا مَنِ اسْتَخَفَّ بِالصَّلاَةِ. شفاعت ما شامل کسی که نماز را سبک بشمارد، نمی‌شود.»
ابعاد سبک شمردن نماز
اگر بخواهیم ابعاد موضوع سبک شمردن نماز که امام صادق (ع) در خصوص آن به مؤمنین هشدار داده است را برشمریم به مواردی همچون تأخیر در اقامه نماز، با عجله خواندن نماز، کسالت و بی حالی در حین نماز و بی توجهی نسبت به آنچه در نماز به زبان می‌آوریم اشاره کرد.
سبک شمردن نماز دارای مراتب و درجاتی است که در آیات و روایات متعددی به مراتب و مصادیق سبک شمردن نماز اشاره شده است.
از بارزترین مصادیق سبک شمردن نماز این است که انسان نماز خود را بدون آنکه عذری داشته باشد به تأخیر بیندازد به گونه‌ای که یا در آخر وقت خوانده شود و یا به طور کلی نماز قضا گردد که امام صادق (ع) در تفسیر آیه ۴ و ۵ سوره مبارکه ماعون که آمده؛ فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ، پس وای بر نمازگزارانی که از نمازشان غافلند، فرموده، مراد از بی اعتنایی به نماز در این آیه، تأخیر آن از اول وقت بدون عذر است.
