دلنوشته یک عکاس خبری پیرامون وقایع سال تحویل در حافظیه شیراز

شیوا عطاران در مورد بالارفتن از کتیبه معرفی حافظ شیرازی، رها کردن زباله، بی توجهی به فضای سبز حافظیه شیراز و همچنین شکسته شدن شیشه روی سنگ مزار حافظ شیرازی که در شب سال تحویل روی داد، دل نوشته ای نوشته است، در این دل نوشته آمده است:

اینجا آرامگاه حافظ شیرازی است، جایی که بسیاری از افراد به حرمت، پا برهنه به زیارتش می روند!

اینجا آرامگاه حافظ است جایی که نماد شعر و ادب و فرهنگ تلقی می شود!

خاک اینجا، محل دفن ادیبان بسیاریست، از اهلی شیرازی بگیر تا فرصت الدوله ای که والحق والانصاف حقی بزرگ بر گردن این شهر دارد! ولی چه ناباورانه، و چه دردناک در شبی که آیینی کهن را جشن می گیریم و مدعیانه بر تمدن و فرهنگ خویش می بالیم، همه چیز را لگد مال کردند.

در حافظیه شیشه مقبره حافظ را شکستند و خُرد کردند... و روی سنگ قبر حافظ با کفش هایشان ایستادند، تمام گُل ها له شد و از باغچه ها فقط گِل ماند...

زمینِ آرامگاه، میزبان بطری های آب و نوشابه، پوست های پلاستیکی چیپس و پفک و ماسک های از دهان افتاده شد!

مسافران قدم بر چشم شیراز گذاشته اند اما رواست که چنین بی حرمتی کنند خاکِ مصلای این شهر عشق را؟!؛ گاه فکر می کنم سخن کوتاه کنم و بروم بِه باشد.سودی دگر نیاید از این همه گفتن و گفتنِ پیوسته...